Doğum günüyle başlar bütün hikayeler...O andan itibaren hayatına giren her şey, herkes bir amaca hizmet eder.Kimi sınavındır kimi ise öğretmenin.Acısıyla tatlısıyla akıp gider zaman.Ne kadar çabaladığın kalbindeki yaralarda saklıdır.Şanslıysanmutluluk, güzellik seninle olur, şanssızsan da ya yük olursun ya da yok...Aslında şans da denilemez ,hayatta yaşadığımız her şey kusursuz ve ilahi bir matematiğe bağlı ve belki de yaptığımız akitlere..Bizim görevimiz Dünya Okulun’dakurallara uygun yaşamaktır.Kurallar ise çok basit...Sevgi,iyilik, merhamet ,adalet gibi tamamen insancıl kavramlarlahayatımıza devam edip hem kendimiz hem de başkaları için hayatı güzelleştirmek...İnsan bazenhatalarını düzeltmek ya da yeniden başlamak için geçmişe gitmek ister. Keşkelerimize gitmek yerine hatalarımızla “ben”olabilmeyi seçmek ne kadar bilgece...Kimse gibi olmadan hep kendin kalabilmek ve bizi biz yapan şeylere teşekkür edebilmek gerekir.Şükretmek .beden zihin dinginliğinin ve uyumunun en güzel halidir şu kısacık dünyada.

Aslında dün tecrüben,bugün hayatın yarın ise hayallerinolmak üzere yaşanan zaman  çok kıymetli ve kısa...       Aşık Veysel e sormuşlar. “Üstad dünyadan ne anladın?”diye.“Say ki bir pazar yeri dolaştım, üç metre bez aldım, gidiyorum. Gözünü açıyorsun ‘doğdu” kapatıyorsun “öldü”diyorlar.İşte bu göz kırpışa “ömür”diyorlar.” demiş.Güneş perspektifinden bakacak olsaydık yaklaşık 70-80 yıl olan insan ömrü 8 saniye  olacaktı.Yani bir göz açıp kapatmak kadar...Gerçek anlamda 8 saniye olan insan hayatı için aslında bizim biçtiğimiz değer ne kadar da sahte ve aldatıcı...Bu kadar kısa bir süre için neden birbirini kırar ki insan?İnsan olma yolundaki mücadelemize sevgi ve teslimiyet ile devam etmek dünya rüyasından daha çabuk uyanmamızı sağlar.

Dünyayı cennete çevirmek bizim elimizde.Zorlandıklarımız için de taşı yarıp çıkan bir çiçek, bataklıkta açan Lotus ya da Kardelen umudumuz olsun...