Hayat o kadar kısa ki bence doğan her güneşle yaptığımız kahvaltı ile başlar öğle yemeği çok çalışma vakti. Dinlenmeye geçtiğimiz vakit beş çayı  ve final akşam yemeğiyle son bulur hayat. İnsan sanki tüm yapmak istediklerini beş çayı ile akşam yemeği arasına sıkıştırmak ister. Birkaç sevinç kırıntılarının kaldığı sevinçleri ve yapamadığı hobileri ile gençlerin gözetimi altında  yaşlılığı yaşar insan. Gün doğması ile başlayan hayatın nefes aldığımız yeni günü doğan bir çocuğun yumuk yumuk elleri ve açılmaya çalışan gözleri ile yaygarayı basması dır.kahvaltıda aldığımız güçlü gıda takvileri ile günü akşama kadar idare ederim dediği kendini güne hazırladığı en önemli öğünümüzdür. ne kadar öğünü güzel yaparsan akşama kadar hiç yemek yemesen bile içeceklerle kendini akşam yemeğine kadar idare edersin.Yok ekstra bir yemek mi denk geldi vücut hiç de hayır demez Sanki milli piyangodan bir ikramiye çıkmış da hayatımız ekstra renklenmiş yada daha bir güzel yolda yürümeye başlamışız lüksü ve konforu yaşatır bizlere.Doğan çocuğun aile terbiyesi alması eğitim hayatına ve sosyalleşmeye başlamasıdır sabah kahvaltısı ile öğle yemeği arası vakit.

Gelelim öğle yemeğine bu arada  meslekokulları okunmuş çıraklık kalfalık derken ustalık belgesi çerçevelenip duvara asılacak hale gelmiştir. Üniversitenin en güzel bölümü okunmuş ana babanın gurur kaynağı hayat arkadaşını seçmiştir.çoluk çocuğa karışma vaktidir öğle yemeği saatleri hayata atılma ticarette risk alma zamanıdır.bol bol çoluk çocuk koşturma ve bu hengamede ana babaya karşı görevlerimizi ne kadar zor olsa da yerine getirme dönemidir  .sünnetlerle şenlenir bu beş çayları kimilerine ayrılık kimilerine çifte mutluluktur bu dönemler hele emekliliğe doğru koşmamızda aldığımız teşekkür plaketleri bizi ve ailemize ufak gözyaşları döktürür  yaz aylarında bastıran kırkindi yağmurları gibi.Şimdilerde hayallerimizi pembe panjurlu evler süslamese de yüksek gökdelenlerden bilmem kaç ay taksitle alacağımız rezidanslara kuruluveririz gururla.

Gün indimi güneş batınca akşam yemeği  vaktidir her zaman .Evlatları evlendirdiğimiz vakitleri az geçedir bu akşam yemekleri. Oğul balları torunlarımızın bizleri ziyaret ettiği hastalanınca kolumuzdan tutup doktor doktor gezdirdikleri vakittir bu dinlendirici günler. Ne zaman akşam oldu fark etmemişizdir. Artık daha kaç yıl yaşayabiliriz Türkiye ortalaması en fazla der günümüzü dolu dolu geçirmektir amacımız. Öncelikle çocuklarımı ve torunlarımıza ve tüm insanlara bizi anımsatacak işler yapmak için daralan vakti bereketli geçirmeye çalışırız. Tabi  bizleri gideceğimiz yeri bilmemek de dine teslim olmaya zorlar hafiften.

Ana rahminden geldik pazara bir kefen aldık döndük mezara der Yunus Emre Aynı dünyada yaşayan

Aşık  Veysel e sormuş  insanlar

-‘’Üstad dünyadan ne anladın ?’’

‘’Say ki Pazar yeri dolaştım’’demiş

‘’3 Metre bez aldım gidiyorum…’’ Hepimiz birer sabah kahvaltısını ana kucağında süt kokuları arasında yapıyoruz  öğle yemeğinde biraz dolaşıyoruz ikindi vakti geldimi akşama ne kalmış ki desekte bir bakmışız akşam yemeği vakti o zamanda ya şekerimiz vardır ya da tansiyonumuz  babacığımın dediği gibi

-Eskiden yoktu yiyemiyorduk şimdi var şimdide hastalıktan yiyemiyoruz derdi.

Bu dünya anlaşılmıştır  belliki baki ;

kaç kişinin  gittiğine  şahit noldu bu fani

 hayatın gerçeği bu  kabul etmeli  bari

nasıl olsa doğdu yerime bir  başka fani…