Kış kışlığını yapmadan veda etti. Yerini bahar çiçeklerine bıraktı. Ağaçlar tomurcuklanan dallarının uçlarından yapraklarını ve çiçeklerini göstermeye başladı. Havalar kararsız. Az yağışlı geçen kışın ardından gözler nisan bulutlarına dikildi. Topraklar suya hasret. Ne diyelim? Rabbimin hazinesinde çok, bize sabır ve dua düşer. Tabi bir de insanlara verilen sonsuz nimetleri yerli yerince kullanmak, varlığın kıymetini bilmek, yokluğu da düşünmek lazım.

            Varlığın kıymetini biliyor muyuz? Yeterince bildiğimiz, anladığımız kanaatinde değilim. İsrafı çok seviyoruz, har vurup harman savurmayı alışkanlık haline getirmişiz. Debdebeden, şaşaadan o kadar hoşlanıyoruz ki varlığımızı nefsimizin bitmek tükenmek bilmeyen heveslerimize harcıyoruz. Halbuki dün bir gündü, bitti; bugün ha bitti ha bitecek, yarın meçhul, belki gelmeyecek. Biz hala oyunda, oynaştayız.

            Her gün biten ömürleri taşıyoruz toprağa, bir türlü kendimizi toprakla kucaklaşanların yerine koyamıyoruz. Kibirlerimiz tavan, hep “…miş gibi” görünmenin peşindeyiz. Bir türlü kendimiz olamıyoruz. Alınlarımız belki dokunuyor yere ama gönlümüz dimdik, eğilmiyor bir türlü. Sıfatların, etiketlerin peşinde bir o yana, bir bu yana koşturup duruyoruz.

            Martın son günü nisana devrederken nöbetini bir kısım insanlar da çiçeklerle devrettiler hizmet nöbetlerini. Baharın müjdesidir çiçekler. İnsanın içine ferahlık verir, ümitler yenilenir. Aşk ateşi körüklenir, yürekler güçlenir. Geçtiğimiz hafta ülkemizin her yerinde devir teslim törenleri vardı. Seçilenler sevinçli, inançlı, gururlu; devredenler mahzun. Seçimlerin tabii sonucudur bu manzaralar. “Seçildiğin gün devredeceğin gün gelmeli aklına. Sevincini, gururunu dizginlemelisin!” demek geçiyor içimden. Bunu yapıp tevazusundan taviz vermeyenler de yok değil. Kutluyorum bu güzel insanları.

            Devir teslim törenleri içerisinde benim en fazla dikkatimi çekenlerden birisi de Konya’nın Bozkır ilçesi belediye başkanlığına seçilen Nazif Karabulut’unki oldu. Yeni başkan görevi devralınca ilk işi makam kapısını söktürmek olmuş. Kapısız makam. Girişler serbest. Törene gelenlere hitap ederken makam kapısının ve gönül kapısının herkese açık olduğunu söylemiş. Dahası, mikrofonu bırakıp parti rozetini çıkartmış, kendisine oy versin vermesin bundan sonra herkesin belediye başkanı olacağını, herkese eşit davranacağını ilan etmiş. Bununla da kalmamış oldukça iddialı bir şey daha söylemiş. “Beş yıl görev yapacağım, bir dönem yapacağım, adam gibi yapacağım!”

            Ne kadar güzel! Mutlu, heyecanlı ve kararlı. Allah yardımcısı olsun böyle güzel insanların. Niçin seçildiğini biliyor, ne zaman bırakacağını da ilan ediyor. Saygı duydum tanımadığım bu güzel insana. Bozkır’da da İhsaniye’de de çiçekler açar, bahar gelir, dirilir çorak topraklar, umut olur, sevgi olur, gönüller şenlenir, bayram olur inşallah Kerim abi!

            Dileğimiz o dur ki, makamlar birilerinin nefislerini kabartacağı yerler değil, belli bir süre insanlara hakkaniyetle hizmet edilecek yerler olsun. Bozkır kazansın, İhsaniye kazansın, memleketimizin her bir köşesi kazansın! Öteki, beriki olmasın! İnsanlar sevgiyle kucaklaşsın; mutluluk ve huzur Allah’ın rızasını kazanmakla olsun.

            Yaşadığı yerlere değer katan ve hizmet için kolları sıvayan seçilmiş kardeşlerimize başarılar diliyorum. Allah yardımcınız olsun. Beş yıl sonra görevi bıraktığınızda içinizden bir ses “Bi daha, bi daha!” dese de “Tamam!” demesini bilirsiniz inşallah! Sevgiyle kalın efendim.