Evlerimizin altın topları neşe kaynaklarımız çocuklarımız. Evlerimizi şenlendirdikten sonra günlerimiz ne kadar neşe dolu geçer .onların en iyi şekilde bakmak için birde imkanlarımız  varsa bir dediklerini iki etmemek için elimizden gelenin en iyisini sunarız çocuklarımıza. Aslında bilmeden çocuklarımızı evlerimizin kral ve kraliçeleri yapıyoruz. Çocuklarımız yeni doğmuş hayvan yavrularına ilgileri çoktur her gördükleri hayvan yavrularını (koyun ,köpek,tavuk ,kedi ve ördek hatta at eşek yavrularını gördülermi başlar yalvarmaları

-Anne ne olur eve götürelim mi?

-Baba ne olur bizim olsun mu?

-Anne bana alalımı? Bu sahiplenme hallaerine bir gün olur dayanamayız. Bir bakmışınız evinizde minicik tatlımı tatlı şekermi şeker bir köpek yavrusu evin neşesine neşe katar.Bizler güzel bir karar verdiğimize emin olarak eve getirdiğimiz köpek yavrusu çocuğumuza   sorumluluk duygusunu öğretir deriz Tabikide çocuğumuz yavru köpeğimizin yemini suyunu verdikçe

-İsabetli kararlar vermişik diye  seviniriz. Ama zamanla bizimde köpeğe karşı  sorumluluklarımızın olduğunu anlarız .Ara sıra daralır 

-onca işimizin arasında bu da limon sıktı diyerek isyan edebilir ama çocuğumuz için biraz daha sabrederiz.Ama günler geçip de  aldığımız tatlı köpek yavrusu kocaman olupta balkona eve sığmaz olduğu zamanlar karar kara düşünceler bizleri esir alır.Önümüzde birkaç seçenek vardır artık bu yavruluktan çıkan köpeğimizi ya başka birine verip sahiplendireceğiz ya sokağa salacağız ya da bakım evlerine götüreceğiz.

            Köpekler doğaları gereği toplu yaşamaya meğilli hayvanlardır .evimize alduığımız yavru bizim ailemizi grubu olarak görerek alışmıştır. Siz bu eve aldığınız yavruyu ister dışarı bırakın ister bakım evine verin ister bir aileye verin aynı işlemi çocuğunuza yaptığınızı düşünürseniz bu yavru köpekte aynı duyguları yaşar.sizden ayrılması onu bunalıma iter.Bıraktığınız yere alışamaz sizleri ailesini arar .Günün birinde bir köpeğimizi bahçedeki tavuklara zarar veriyor diye bakım evine götürmeye karar verdik  Oraya daha önce hiç gitmemişti ama bizden ayrılacağını hissetti inanın  o  an pençeleri ile arabanın içine nasıl yapıştı asıla asıla hayvanı zor çıkardık birazda irice bir köpekti.Şu anki bilgilerimle ve aklımla o gün aklıma geliyor çok pişman oluyorum.ve vijdan azabı çekiyorum .Duydum ki  yeni yerlerine alışamayan hayvanlar bu ayrılık piskolojisi ile birlikte birde  üst solunum yolu hastalıklarına tutularak sonrada…

Bu yazımı okuyan değerli okurlarımız lütfen bu bilgiler ışığında hayvan sahiplenirken bir daha düşünün ve insanların düşünmesi için bilgileri yakın çevreniz le paylaşın Saygılarımla…