Otizm nasıl anlaşılır?

Otizm genetik midir?

Otizm testi nasıl yapılır?

Otizm türleri nelerdir?

Atipik otizm nedir?

Aşı otizm yapar mı?

Kendi kendine konuşan çocuk otizmli olabilir mi?

Televizyon otizm yapar mı?

Oyun terapisi otizme faydalı mı?

Otizm için hangi doktora gidilmeli?

Otizmli çocuk üstün zekalı mıdır?

Otizmli çocukların görüntüleri birbirine benzer mi?

Otizmli çocuklar üstün yetenekli midir?

Otizm ilacı var mı?

Otizm geçer mi?

Bugün aklında bu sorular olan yüzlerce aile olduğunu biliyorum. Otistik çocuklar kendine yetebilen ve toplumla uyumlu bireyler olabilir ancak aileler çocuklarının herkes gibi düşünmediğini anlamalı, bu durumu kabul etmelidir. Çocuklarının düşüncelerini ve davranışlarını iyi gözlemlemeli, neye ne zaman tepki verdiğini takip etmeli, uzun soluklu bir döneme girdiğinin farkında olmalıdır.

Otizm, yaşam boyu süren, sosyal etkileşim ve iletişimde zorluklarla ve sınırlı ya da tekrarlayan düşünce ve davranışlarla karakterize olup, değişken şiddette yaşanabilen gelişimsel bir bozukluktur. Otizm her yaşta teşhis edilebilse de semptomların daha çok yaşamın ilk 3 yılında ortaya çıktığı kabul edilmektedir. Hafif vakalar tabloya eklendiğinde otizm her 100 çocuktan birinde görülmektedir. Göz teması kurma ve jest-mimik kullanımı gibi sözsüz iletişimde zorluk yaşama, konuşma kabiliyetinin geç ya da sınırlı olması, kolları sallama ve yüksek seslerden hoşlanmama gibi belirleyici ve tekrar eden belirtiler gösterirler.Biraz daha ayrıntılı incelersek; belirtileri arasında atipik sosyal iletişim, sallanmak, etrafında dönme veya el çırpmak gibi tekrarlayan davranışlar, parmak uçlarında yürüme, uzun süreli öfke nöbetleri, belirli seslere, kokulara ve dokunmaya karşı duyarlılık görülür.

Akrabalarda, kardeşlerde otizm görülme riski, diğer çocuklara oranla daha fazla olabilir. Akraba evliliği otizm için risk oluşturabilmektedir. Literatürde otizm vakalarının önemli bir yüzdesinin genetik ile ilgisi olsa da, bu hastalık direkt genetikle geçiyor denemez. Genetik ve genetik olmayan; doğum komplikasyonları, viral enfeksiyonlar ve çevre kirliliği gibi etkiler de sebepler arasında görülmektedir. Otizm için tıbbi bir test yoktur, bazı tarama yöntemleri uygulanabilmektedir. Otizm, temelde; zihinsel geriliğin eşlik ettiği form ile zihinsel yetilerin normal ya da üstün olduğu form olarak ikiye ayrılmaktadır. Otizm belirtisi gösteren ancak bu hastalık için yeterli tanı kriteri taşımayan hastalar “atipik otizm” olarak tanımlanır. Atipik otizmin iyileşme süreci daha kolay olabilmektedir.

Çocukluk çağında yapılan aşıların otizme neden olabileceği yönündeki iddiaların kaynağında, aşının içinde virüs ve bakterin canlı kalmasını sağlayan bir ağır metal olan civa bulunması yatmaktadır. Ancak Dünya Sağlık Örgütü’nün yayımladığı raporda; cıvaya bağlı bir takım kronik hastalıkların görülmesinin söz konusu olmadığı açıklanmıştır. 

Bebek gelişimi sürecinde kendi kendine konuşma sık görülen bir durumdur. Bu durumun otizmle karıştırılmaması gerekir. Bunun ayrımını yapacak kişiler de çocuk ve ergen ruh sağlığı uzmanları, çocuk nörolojisi uzmanları  ile çocuk psikologlarıdır.

Yapılan araştırmalar 2 yaş öncesinde televizyon izleyen çocukların bilişsel gelişimlerinin olumsuz olarak etkilendiğini, dil gelişimlerinin geciktiğini ortaya koymaktadır. Bu dönemde aşırı televizyon izleme ile dikkat eksikliği, hiperaktivite bozukluğu ve otizm arasında ilişki olduğunu gösteren pek çok araştırma bulunmaktadır. Cep telefonu ve tabletlerle çocuğa yemek yedirmek, onu sakinleştirmek için ekran kullanmak, hafif olan otizm bulgularının derinleşmesine neden olacaktır.

Tedavide oyun terapisi, davranışsal ve duygusal sorunlar yaşayan çocukların kendilerine yardımcı olabilmeleri için onlara destek veren bir terapi yaklaşımıdır. Otizmli çocukların fiziksel görüntüleri birbirine benzemez. Otizmli bireylerin nadir kısmında güçlü bir hafıza, müzik gibi üstün yetenekler olsa da, genellikle uyum ve problem çözme sorunları vardır.Otizmdeki tek tedavi, erken teşhisle birlikte erken ve yoğun eğitimdir.

Tanısı konmuş otizmli birçok birey, arkadaş edinme ve bireysel yeteneklerini geliştirme konularında oldukça önemli gelişmeler kaydedebilmiş; iş bulabilme ve başkalarının yardımlarına daha az bağımlı bir biçimde yaşamını sürdürebilme gibi daha yüksek hayat standartları elde edebilmiştir. Erken teşhis, düzenli tedavi başarının sırrıdır.