Artık demir almak zamanı gelmişse zamandan.

Meçhule giden bir gemi  kalkar bu  limandan.

Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol.

Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.

Rıhtımda kalanlar bu seyahatten elemli,

Günlerce siyah ufka  bakar gözleri nemli

Biçare gönüller! Ne giden son gemidir bu.

Dünyada sevilmiş ve seven nafile bekler;

Bilmez ki giden sevgililer dönmeyecekler.

Birçok gidenin her biri memnun ki yerinden ,

Birçok seneler geçti ,dönen yok seferinden.

Yahya Kemal Beyatlı tarafından yazılan bu şiirin bir hikayesini çoğumuz okumuştur. Şair ders verdiği öğrencisinin annesine aşık olur. Fakat öğrencisinin nu ilişkiyi onaylamamasının ardından annenin dönmemek üzere gemiye binip uzaklaşır iken dilinden dökülen mısralar okudukça hepimize bir ölüm yolcuğunu hatırlatıyor değil mi dostlar. Her doğum ne kadar bizleri sevindirse de ölüm hangi yaşta gelirse gelsin her birey için erken deriz .Mutlaka da gideni bir daha göremeyecek olma ihtimalimiz gözleri yaşlı bizlere her zaman üzüntü verir.Hepimiz istemeyerekte olsa bir gün ölüme yenik düşeriz.Aslında hepimiz  ölüm gerçeğini  kabul etsek bile her ölümle mutlaka yıkılırız üzülürüz.her zaman bir amaç uğruna geldiğimize inandığımız bu dünya da kalıcı eserler bırakabilmek hepimizin önceliğidir yaşam boyunca.Rabbimin dünyaya gelen bizlere İslam dini aracılığı ile bazı görevler vermiştir.Öncelikle  günlük ibadetlerimizi yerine getirmemiz ,dünyaya ve insanlığa hayırlı evlatlar yetiştirme ,ya da dünyayı güzelleştirmek  hepimiz biliyoruz.Ama ne kadar görevlerimizi bilsek de dünya da kalıcı olabilmek için çeşitli hayır hasenat işlerini kazancımızdan ayırdıklarımızla yaparız.Cami yaparız,  insanlar ibadet ettikçe bizlere dua etmesidir hayallerimiz ama ne kadarda iyi düşün sekte yapılan camilerin bile bir ömrü olduğuna şahit olduk yıkılan camileri gördük yenisini yapmak amacı olsa da her şeyin bir ömrü var dünya da . Çocuklarımız yaptığımız hayırlar yazdığımız kitaplar  belki de yüzyıllar sonra belki de güncelliğini kaybedecektir.diktiğimiz ağaçlar  dinimizce hepimizin kapanmayan amel defterlerimiz olduğunu bilsek de ,bir gün  öleceğimiz gerçeği ile yüzleşen bizler kıyamete kadar ismimiz yaşasın insanlar bizlere dua etsinler diye uğraşır dururuz.Sultan Süleyman bile kalmayan bu dünyada  çevremizde gördüğümüz  okumuş ağabeylerimizin bulduğu dünyayı güzelleştirmek için çabaları galiba ölümsüzlüğün sırrı bence sizler ne dersiniz bu işe.Ağaçların ömürlerine bir bakalım.fınfık-150-200 yıl;Çınar -1000 yıl,kestane 200-500 yıl,sedir 1000 yıl,meşe ıhlamur,köknar 1000 yıl,Kayın 900 yıl ,zetin 400 ila 1000 yıl,300 yıl ceviz,500 yıl ceviz,çam 100 ile 1000 bir hadisimiz der ki

‘’Müslüman ,bir ağaç diker,o ağaçtan insan ,hayvan veya kuş istifa ederse ;kıyamet gününe kadar o kimse için sadaka olur’’ der  yüce dinimizin  kıymetli okurlarımız  bu dünyada kıyamet bile kopsa elinizdeki fidanı dikin diyen bir peygamberin ümmeti olarak işte sizlere göğsümü gere gere açıklıyorum bu dünya da ölümsüzlüğün sırrı Aramaya gerek yok sadece ağaç dikmek unutmayalım….